Васілёчкі, каханыя кветкі, –
Родных ніваў аздоба-краса!
Вас ці ўбачу на родных палетках,
Я ня знаю напэўна і сам.
Мо’ ў далёкай, нязнанай краіне
Дажыву мне прызначаны час;
Ды куды мяне лёс ні закіне,
Буду помніць заўсёды пра вас.
Буду сьніць я Радзімы палеткі
І рачулку, дзе йскрыцца жарства,
Васілёчкі, любімыя кветкі, –
Сымбаль вечнай Красы-Хараства.
|
|
